پویاروز – پدیده ی خشکسالی، اتفاقی ست که سال های تقریبا زیادی است که مهمان کشور ماست، جریانی که طبیعت برای ما رقم زده، البته که دخالت های انسانی و تدابیری که انسان ها برای راحت کردن زندگی خود. به کار می برند، در ایجاد این امور که گاهی غیر طبیعی هستند، بی تاثیر نیست، با این وجود همه می دانیم که این پدیده از گذشته های بسیار دور، گاهی برای سالیان طولانی. بر روی بخش هایی از این کره ی پهناور سایه می افکند و انسان را از ان گریزی نیست.
کشور ما با وجود شرایط آب و هوایی متفاوت و متنوعی که در بخش های مختلف خود دلرد، اما در نگاه کلی کشوری کم آب است و بحران آب همیشه برای ما یک چالش جدی محسوب می شود.
همه می دانیم که حیات ما انسان ها و البته حیات تمام جانداران به اب وابسته است و از ابتدایی ترین نیاز ما که همان نیاز به نوشیدن اب برای زنده نگه داشتن خود است، تا پیشرفته ترین ها که نیاز به تامین برق برای بسیاری از کارهای، وابسته به اب است.
اکنون بسیاری از کشورها این نیاز خود به اب را برای مصارف صنعتی چون برق، از راه های دیگر تامین می کنند اما با وجود همه ی این تدابیر، اب که کم شود جریان زندگی پژمرده می شود.
این روزها همه ی ما در بطن این چالش و کمبود قرار داریم و با وجود تلاش مسئولان، باید ما هم به کمک بشتابیم و تا جایی که می توانیم. در این بحران یاریگر یکدیگر باشیم که البته تمام این تلاش ها همان کمک به خود محسوب می شود و به خاطر خودمان و آیندگان این امر ضرورت پیدا می کند.
در گرمای تابستان و به خاطر شرایطی که بر اقلیم ما تحمیل شده، با بحران و کمبود برق مواجه هستیم و چه بخواهیم و نخواهیم باید در این مورد هم فکری کنیم.
وظیفه ی ما به عنوان عوام این است که الگوی مصرف را رعایت کرده و صرفه جویی را در حد توان سرلوحه ی زندگی خود قرار دهیم. فرهنگ صرفه جویی آنقدر بااهمیت است که به نظر. چندان ارتباطی با بحران ها ندارد و امری ارزشمند است که باعث می شود زندگی راحت تری را گذرانده و در حفظ کره ی زمین اثر گذار باشیم.
حال که در بطن بحران هستیم، چه خوب است که اب را به چشم دری گرانبها بنگریم و ان را درست مصرف کنیم. برق را چون خورشید، ارزشمند بدانیم و ساعت های مصرف غیرضرور را به حداقل برسانیم.
همه ی ما می دانیم که بنای صرفه جویی چگونه است و همان گونه که در حفظ وسایل زندگی و داشته های که برایمان ارزشمند هستمد، می کوشیم، از این پس باید این دو نعمت ارزشمند را هم گرانبها بدانیم و آنها را در کنار دارایی هایمان قرار دهیم و در حفظ آنها کوشا باشیم.
اگر همه ی ما قدمی کوچک در این مورد برداریم و اینگونه فکر کنیم. نه تنها بحران و کمبود بی معنا می شود، بلکه فرهنگ مصرف و صرفه جویی چنان نهادینه می شود که دیگر هیچ شخصی با ان غریبه نیست و همه خودجوش در پی ان هستند و شاید حتی دیگر شاهد وقوع این پدیده ها و خشک دستی طبیعت نیز، نباشیم.
