به گزارش پویاروز، در ادامه با توجه به تنوع رسانه ها در کشورمان و معظلات عدیده بهره مندی اکثریت نهادها، وزارتخانه ها، سازمان‌ها و… از رسانه های اختصاصی و انتشار اخبار یک‌سویه و… که پاسخگویی و شفافیت در عملکرد آنها نزد افکار عمومی سؤالاتی را به دنبال دارد، از طرفی کاهش انگیزه لازم در رسانه ها ی مستقل با توجه به عدم اثرگذاری فعالیت آنها بعلت بی اعتنایی نهادهای داری رسانه در بخش‌های مدیریت کلان باعث گردیده تا دولت و نظام مدیریتی کشور از نعمت، ایده پردازی و ارائه راهکارهای سازنده و حتی انتقادات و پیشنهادات راه گشا محروم بماند.

نکته مهمتری که وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی باید به آن جامه عمل بپوشاند، پرهیز از صدور مجوزهای بی حد و حصر برای افراد و نهادهای است که بعضآ با انگیزه های مختلف قصد دارند به این عرصه ورود کنند، بدون تعارف باید گفت بسیاری از متقاضیان مجوز رسانه از تخصص، تجربه و سواد رسانه ای لازم برخوردار نیستند اما مدارک و مسندات درخواست‌ مجوز از سوی دستگاه‌های مربوطه از جمله معاونت محترم مطبوعاتی را براحتی فراهم می کنند.

فضای مجازی افسارگسیخته و بروز و ظهور گروه ها و کانالهای بی در و پیکر در پیام رسانهای مختلف خارجی و حتی نوظهور داخلی که تاکنون هیچ کمکی به عرصه سیاسی، اقتصادی و… کشور ننموده اند بلکه باعث ترویج بی ثباتی و بداخلاقیهای اجتماعی، تبلیغات سو ومخرب در این فضا شده اند یکی دیگر از مشکلات پیش روی نظام حاکمیتی و مدیریتی کشور است. همین امر باعث گردیده متأسفانه برخی مدیران و متولیان دستگاه‌ها به جای پاسخگویی به اصحاب رسانه که نماینده مجاز افکار عمومی جامعه می باشند خود را مجاب به پاسخگویی در مقابل مدیران خودخوانده این گروها بدانند.

در ادامه باید گفت: حمایت های لازم از سوی وزارت ارشاد از رسانه های مکتوب بخصوص نشریات محلی و آنلاین اعم از ارائه سهمیه کاغذ و پرداخت یارانه ریالی نیز می تواند بر کیفیت و خدمت رسانی هر چه بیشتر از سوی آنها منجر شود البته نباید از حق گذشت، که وزارت‌ محترم ارشاد و معاونت مطبوعاتی با توجه به شرایط تحریمی، مسائل اقتصادی و تورم افسارخسیخته در کشور همواره تلاش نموده اند یار و مددکار جامعه رسانه ای کشور باشد و با تخصیص سهمیه کاغذ و پرداخت یارانه ریالی با توجه به شرایطی که در بالا گفته شده بضاعت خود را در طبق اخلاص بگذارند، اما نقش صندوق‌های حمایتی همانند صندوق هنر بسیار کم رنگ و در واقع نمادین بوده و انتظاراتی که از بدو تشکیل و ایجاد آن می رفت حاصل نگردیده، که جای بحث فراوان دارد و لازم است در گزارش دیگری به آن پرداخته شود.