با گذشت ۱۴ قرن از اولین قطره ی خونی که از حسین بر زمین ریخته شد، گویی زمین و زمان و عرش به لرزه درآمده و هنوز هم با نام حسین عاشقی می کند. زمانی که حسین را ناجوانمردانه شهید کردند و خانواده و یارانش را با آنچه بر ایشان گذشت و در دل تاریخ ثبت است، عزادار کردند، یزیدیان گمانش را نمی کردند که با گذشت قرن ها، تاریخ دستان به خون آلوده شان را چنان ثبت می کند که زمین و زمان هر سال و بلکه هر روز لعن و نفرینشان می کنند و بر مصائب حسین و یارانش می گریند.

درسی که این بزرگوار به ما دادند، همان گونه که خودشان بارها و بارها فرمودند، درس آزادی، دفاع از حق و حقیقت است. درسی که در این زمانه و هنگامه ی فجایعی که بر فلسطینیان می رود و ظلمی که قوم یهود و صهیونیست بر آنها روا می دارند، بیش از هر زمان دیگری نیاز به آزمون پس دادن دارد.

اربعین، فرصتی برای خودسازی، تجدید میثاق با حسین و گریستن نه در سوگ شهیدی که خود بالاترین جایگاه را در نزد خداوند دارد، بلکه به حال خود و تمنا برای بیداری عدالت خواهان جهان است برای یاری مظلومانی که دست یاری دراز کرده اند و کیست اکنون یاریگری که یاری شان کند.

ایام اربعین و پیاده روی در این روزها به عشق حسین و برای زیارت ایشان، حال و هوای دیگری دارد. کشور ما که از قرن ها پیش مآمن و مآوای عاشقان سالار شهیدان است، از جمله کشورهایی است که هرسال برای این مراسم آماده می شود. از برپایی موکب هایی که در مسیر زوار تا مرزها ادامه دارد، گرفته، تا انواع و اقسام کمک هایی که می شود و برنامه هایی که در این ایام به صورت خودجوش به اجرا در می آید، همگی از برکت نام حسین است.

مرز مهران که اصلی ترین و بزرگ ترین مسیر این راهپیمایی بزرگ جهانی و میلیونی است، در این ایام تکاپوی ناب و عجیبی دارد. گویی این مسیر و این شهر یکپارچه متعلق به حسین است، کسی که یادش مرزها را شکافته و در دل و جان عاشقانش چنان رخنه کرده که مرز و جدایی با نام او بی معناست‌؛ پادشاه بدون مرز دل های عاشقان و آزادگان جهان.

اگر سری به پایانه بزنی و خیل جمعیت مشتاق را ببینی که در این ایام و در گرمای سوزان بالای ۵۰ درجه ی مرز، شتابان به سمت حرم پیش می روند، دیگر غربت امام شهیدان برایت بی معنی می شود. حس و حال اربعین حسین با همین پیاده روی ها و دیدن شور و شوق زائران است که پرمعنا تر می شود.