ایلام – درخت اکسیری است از جنس عشق و امید که حیات و هوشیاری زمین و زمان را تضمین می‌کند و پایداری و پایندگی جهان و انسان نیز در پرتو طراوت و تازگی آن است.
به گزارش ایرنا، درخت زیباترین موجود و شیرین‌ترین نعمت خدای حکیم است که به‌واسطه عظمت در آفرینش و تنوع در تکوین و تکامل به عنوان گل سرسبد نعمات خداوندی و به عنوان مایه حیات جامعه و ضامن بقا بشریت معروف و مشهور شده است.
دنیای درخت، سرای سبز و میدان متوسعی است که در آن درختان مالکان زمین‌اند و با ریشه خود کمربند خاک را در مقابل طغیان طبیعت حفظ، با برگ خویش سایه تقدیم آدمی کرده، با تراکم تنه آشیانه جانوران را تامین و با جولان جوانه‌اش امید به پرواز را در ساکنانش متجلی می‌کند.
بر اساس افسانه‌های اساطیری ایران و حکمت‌های هنر باستان، شادابی ضامن بقا و فشلی مقدمه فنا و نماد سقوط است و درمانِ سَمِ سقوط و سکوت و سرازیری نیز تکریم و تعامل با دانه و دنیای درخت است.
آخرین پیام‌آور رحمت و روشنی و رسول رستگاری در تحیت و تقدس و طهارت درخت، آن را به فرشتگان خدای سبحان تعبیر می‌کند که هرکس شاخ و برگ درختی را بشکند و ضایع کند همانند بنده ای است که بال و پر فرشتگان خدا را شکسته است.
بهشت زندگی، نمودی از دنیای درخت است که در همه ادیان الهی مورد تقدس و تکریم است؛ دنیای درخت، داد و دهش و دادگری و دارندگی است.
درخت کهکشانی کُهن و الهه‌ای اهورایی و زوال ناپذیر است که کویر زندگی را به گوهر گلستان تبدیل، ایستگاه آرامش را جذاب، دنیا را برازنده زندگی و چون فروغ بیداری بر سیمای سترگ تاریخ نقش می‌بندد و برکت و باروری را به ارمغان می‌آورد.
تصور ما از دنیای درخت، جهانی بی‌خطا و بدون خستگی، خادم و خیّر و هوشمند و هشیار است که مجهز به سنسورهای طبیعی در مقابل طغیان آب و آفت و آسیب و انگل ایستاد و فرآیند پایش و پالایش و آزمایش و آمایش در آن به صورت خودکار و مراعات تقدم و تاخر و منطبق با استانداردهای جهانی انجام می‌گیرد و مخازن و مصارف با فناوری‌های نوین کاشت و داشت و برداشت، طراحی، تولید، توزیع، دادآوری و رویش و ریزش وفق الگوهای علمی به سرانجام می‌رسد.
در این دنیای زیبا با ساکنانی ریز و درشت و با قدمتی چند هزار ساله ظرافت و زیبایی، صفا و صداقت و امنیت و آرامش موج می‌زند و موجودات آن هم‌نشین گنج و همانند گُل، مهمان کرامت و کریم کردگارند.
به قول حضرت سعدی:
درخت پلکان انسان به سوی ملکوت و راهی برای رسید به خداست.
و سیاوش کسرایی نیز درخت را همزاد آدم و همراه او تا ابدیت توصیف و ترانه‌ها و نغمه‌های پارسی را وامدار درخت می‌داند.
توقامت بلند تمنایی ای درخت / همواره آسمان بالایی ای درخت
وقتی که باد در برگ‌های درهم تو لانه می‌کند.
وقتی نسیم عشق گیسوی سبزفام تو را شانه می‌کند
توغوغایی ای درخت
آری :
درخت ملغمه‌ای از مفاهیم بشری است که مرور آن به همه بندگان و ساکنان جهان احساس راحتی می‌دهد، اسطوره‌ای که طبق آموزه اَوِستایی در کسوت رموز آفرینش کیهانی و یکی از پدیده‌های شش گانه عالم محسوب شده و به اعجاز اهورا مزدا پدیدار شده است.
کما اینکه در مکتب اسلام نیز با صفت طوبی و سدر المنتهی از درخت نام برده شده که المان آن در هفت آسمان عشق نور می‌فشاند.
درخت تنها و جیزه جانداری است که بر اساس فطرت ذاتی خویش در مقابل سنگ ضاربان میوه تقدیم و زنندگانش را به صرف سایه مهمان می‌کند. دنیای او دارای ریشه روشنی، تنه تابناک، برگ و بار بهروزی، سایه و سبزه سخاوت، طراوت و تازگی، دوام و دوستی، رود رحمت و ذوق زندگی است.
در دنیای درخت باید از میوه ممنوعه پرهیز کرد، تیشه تقاص را وانهاده و اَره عذاب را هم فراموش کرد. تبر تنفر و آتش انتقام را دور انداخت، زجر زغال، حربه هیزم، تپانچه تفنگ، بیل لودر و تیغ بولدزر، جور جاده و جفای گاو آهن را از یاد برد.
در این دنیای سبز و دلنشین فرمول فتنه، جامه جنگ طلبی، قداره قدرت نمایی، دشنه دزدی، عارضه اختلاس، موج مکر و مردم آزاری و دود دروغ و دو رنگی را باید از یاد برد.
بیاییم با توکل برخدای مهربان ماهم با هشتگ «کاشت درخت»، میلاد این مولود را جشن گرفته، در مرگ و مصیبت یک درخت با هم شریک و تولدش را به یکدیگر تبریک بگوییم و با این نگاه نورانی، دنیای درختان و جهان انسان را آباد کنیم.
چنین باد…
سیدحرمت الله موسوی مقدم/ پیشکسوت ایرنا
