پویاروز – عباس خزلی/ «خلیج فارس» تنها یک نام جغرافیایی نیست، بلکه سندی روشن از تاریخ، هویت، تمدن و شرافت یک ملت است؛ ملتی که هزاران سال پیش از شکل‌گیری بسیاری از دولت‌های امروزی، بر ساحل این آبراه راهبردی تمدن ساخته بود.
در سال‌های اخیر، برخی دولت‌های نوپا و جریان‌های رسانه‌ای غرب‌گرا، با پشتیبانی دلارهای نفتی، تلاش کرده‌اند با جعل نام تاریخی این خلیج، تاریخ را وارونه جلوه دهند. اما تاریخ نه با هیاهو، بلکه با سند سخن می‌گوید، و اسناد بین‌المللی، نقشه‌های قرون وسطی، مکاتبات رسمی و کتب جغرافیایی همه بر یک واقعیت گواهی می‌دهند:
این خلیج، از ازل تا ابد، “فارس” بوده، هست و خواهد ماند.
از نقش نام “خلیج فارس” در منشور سازمان ملل، تا تکرار آن در نقشه‌های تاریخی از چین تا اروپا، هیچ محققی تردیدی ندارد که این نام، نه برآمده از تعصب، بلکه برگرفته از هزاران سال واقعیت تاریخی است.
حتی در اسناد وزارت خارجه کشورهای غربی تا نیمه قرن بیستم، هرجا از این آبراه یاد شده، تنها نام آن خلیج فارس آمده است؛ تا آنجا که یونسکو نیز آن را میراث جهانی نام‌گذاری دانسته و جعل آن را مغایر با اصول علمی و فرهنگی اعلام کرده است.
اما سؤال اینجاست: چه کسانی و با چه اهدافی، در تلاش‌اند این نام را تغییر دهند؟
پاسخ روشن است: دولت‌هایی که نه هویت تاریخی دارند، نه سرمایه فرهنگی، و نه مشروعیت مردمی. آنان گمان می‌کنند با جعل یک نام، می‌توانند بر فقر تاریخی و فرهنگی خود سرپوش بگذارند. حال آن‌که نام خلیج فارس، نه با توییت حذف می‌شود، نه با دلار تحریف می‌گردد.
امروز دفاع از نام خلیج فارس، صرفاً یک دفاع جغرافیایی نیست، بلکه دفاع از تاریخ، غرور ملی، و هویت ایرانی است.
ما ایستاده‌ایم؛ همان‌گونه که نیاکان‌مان در برابر استعمارگران ایستادند.
خلیج فارس، مرز شرافت ایران است.
و ما اجازه نخواهیم داد تاریخ‌فروشان، با سلاح رسانه، این نام کهن را از حافظه جهان بزدایند.
